Sindhi
Surah عبس - Aya count 42
عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ
( 1 ) 
مُنھن ۾ گُھنڊ وڌائين ۽ مُنھن موڙيائين.
أَن جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ
( 2 ) ھن ڪري جو وٽس نابين آيو.
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ
( 3 ) ۽ ڪنھن سمجھايئي جيڪر اُھو سڌرجي ھا.
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَىٰ
( 4 ) يا نصيحت ٻڌي ھا پوءِ اُھا نصيحت ٻڌڻ نفعو ڏئيس ھا.
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ
( 5 ) پر جنھن بي پرواھي ڪئي.
فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّىٰ
( 6 ) پوءِ تنھن (جي سڌاري) لاءِ تون پٺيان پيو آھين.
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ
( 7 ) ھن ۾ توتي (ڪا ميار) ڪانھي ته اُھو نه سُڌرجي.
وَأَمَّا مَن جَاءَكَ يَسْعَىٰ
( 8 ) ۽ جيڪو تو وٽ ڊوڙندو آيو.
وَهُوَ يَخْشَىٰ
( 9 ) ۽ اُھو (پنھنجي الله کان) ڊڄي ٿو.
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ
( 10 ) پوءِ تنھن کان تون ويسلو ٿئين ٿو.
كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ
( 11 ) ائين نه آھي بيشڪ اھي (قرآن جون آيتون) ھڪ نصيحت آھي.
فَمَن شَاءَ ذَكَرَهُ
( 12 ) پوءِ جيڪو گھُري سو قرآن ياد رکي.
فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ
( 13 ) (بيشڪ قرآن جون آيتون) تعظيم وارن ورقن ۾ لکيل آھن.
مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ
( 14 ) جي مٿاھان ۽ پاڪ آھن.
بِأَيْدِي سَفَرَةٍ
( 15 ) لکندڙن جي ھٿن ۾.
كِرَامٍ بَرَرَةٍ
( 16 ) جي سڳورا ڀلارا آھن.
قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ
( 17 ) ماڻھو ماريو وڃي جو ڪھڙو نه بي شُڪر آھي.
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ
( 18 ) (ڌيان ڪري ته الله) ڪھڙي شيءَ مان پيدا ڪيس.
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ
( 19 ) مني جي ڦڙي مان، خلقيائينس پوءِ اندازو مقرر ڪيائينس.
ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ
( 20 ) وري (نڪرڻ جي) واٽ سنھنجي ڪيائينس.
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ
( 21 ) وري ماريائينس پوءِ قبر ۾ رکايائينس.
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنشَرَهُ
( 22 ) وري جڏھن گھرندو تڏھن اُن کي جيئرو ڪندو.
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ
( 23 ) ائين نه آھي جيڪي فرمايائينس سو پورو نه ڪيائين.
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ
( 24 ) پوءِ جڳائي ته ماڻھو پنھنجي کاڌي ڏانھن نھاري ڏسي.
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا
( 25 ) ته اسان پاڻي کي چڱيءَ طرح آسمان کان پلٽيو.
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا
( 26 ) وري زمين کي پوري طرح چيريوسون.
فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا
( 27 ) پوءِ منجھس اَن ڄمايوسون.
وَعِنَبًا وَقَضْبًا
( 28 ) ۽ ڊاکون ۽ ترڪاريون.
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا
( 29 ) ۽ زيتون ۽ کجيون.
وَحَدَائِقَ غُلْبًا
( 30 ) ۽ گھاٽا باغ.
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا
( 31 ) ۽ ميوو ۽ گاھ (به).
مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ
( 32 ) اوھان جي نفعي لاءِ ۽ اوھان جي ڍورن لاءِ.
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ
( 33 ) پوءِ جڏھن ڪَن ٻوڙا ڪندڙ (دھشت واري) ھڪل ايندي.
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ
( 34 ) انھي ڏينھن آدمي پنھنجي ڀاءُ کان ڀڄندو.
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ
( 35 ) ۽ (پڻ) پنھنجي ماءُ کان ۽ پنھنجي پيءُ کان.
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ
( 36 ) ۽ پنھنجي گھر واريءَ کان ۽ پنھنجي پٽن کان ڀڄندو.
لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ
( 37 ) انھن مان سڀڪنھن مڙس لاءِ اُن ڏينھن اھڙي حالت ھوندي جو کيس بس ھوندي.
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ
( 38 ) ڪيترائي منھن اُن ڏينھن روشن ھوندا.
ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ
( 39 ) کِلندڙ ۽ (تمام) سرھا ھوندا.
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ
( 40 ) ۽ ڪيترائي منھن (ھوندا) جن تي اُن ڏينھن رئي پيل ھوندي.
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ
( 41 ) جن کي ڪارنھن ويڙھي ويندي.
أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ
( 42 ) اھي ئي مُنڪر بدڪار آھن.
