Sindhi
Surah القيامة - Aya count 40
لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ
( 1 ) 
قيامت جي ڏينھن جو قسم کڻان ٿو.
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ
( 2 ) ۽ ملامت ڪرڻ واري نفس جو قسم ٿو کڻان (ته قيامت ۾ سڀ اُٿندا).
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَّجْمَعَ عِظَامَهُ
( 3 ) ماڻھو ڀائيندو آھي ڇا ته سندس ھڏا ڪڏھن گڏ نه ڪنداسون.
بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ
( 4 ) ھائو! سنديس آڱرين جي ڏوڏين جي سڌي ڪرڻ تي وسوارا آھيون.
بَلْ يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ
( 5 ) بلڪ ماڻھو ھي گھرندو آھي ته پنھنجي اڳ (جي وقت) لاءِ گناھ ڪري.
يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ
( 6 ) پڇي ٿو ته قيامت جو ڏينھن ڪڏھن ٿيندو؟
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ
( 7 ) پوءِ جڏھن اکيون ڦاٽي وينديون.
وَخَسَفَ الْقَمَرُ
( 8 ) ۽ چنڊ گرھبو.
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ
( 9 ) ۽ سج ۽ چنڊ (ھڪ جاءِ) گڏ ڪبا.
يَقُولُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ
( 10 ) (تڏھن) چوندو ماڻھو ته ڀڄڻ جي واھ ڪٿي آھي؟
كَلَّا لَا وَزَرَ
( 11 ) نه نه! ڪا واھ ڪانھي.
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ
( 12 ) تنھنجي پالڻھار وٽ اُن ڏينھن ٽڪاءُ جو ھنڌ آھي.
يُنَبَّأُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ
( 13 ) اُن ڏينھن ماڻھوءَ کي (انھيءَ بابت) خبردار ڪبو جيڪي اڳي موڪليو ھوائين ۽ پوئتي رھايائين.
بَلِ الْإِنسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ
( 14 ) بلڪ ماڻھو پنھنجي لاءِ (پاڻ) ھڪ حُجت آھي.
وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ
( 15 ) توڻيڪ پنھنجا بھانا پيش پيو ڪري.
لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ
( 16 ) (اي پيغمبر وحي جي) قرآن پڙھڻ مھل پنھنجي زبان کي (ھن لاءِ) نه چور ته اُھو جلدي (ياد ڪري) وٺين.
إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ
( 17 ) ڇوته (تنھنجي سيني ۾) قرآن جو گڏ ڪرڻ ۽ اُن جو پڙھڻ (آسان ڪرڻ) اسان جي ذمي آھي.
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ
( 18 ) پوءِ جڏھن قرآن (ملائڪ کان) پڙھايون تڏھن (پنھنجي دل) اُنجي پڙھڻ جي پٺيان لڳاءِ.
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ
( 19 ) وري بيشڪ اُنجو پڌرو ڪرڻ اسان جي ذمي آھي.
كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ
( 20 ) نه نه! بلڪ (اي ڪافرؤ) دنيا کي دوست رکندا آھيو.
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ
( 21 ) ۽ آخرت کي ڇڏيندا آھيو.
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ
( 22 ) ڪي مُنھن اُن ڏينھن سرھا ھوندا.
إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ
( 23 ) پنھنجي پالڻھار ڏانھن ڏسندڙ ھوندا.
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ
( 24 ) ۽ ڪي مُنھن اُن ڏينھن ڪارا ٿيل ھوندا.
تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ
( 25 ) ڀانئيندا ته ساڻن پٺيءَ توڙ معاملو ڪيو ويندؤ.
كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ
( 26 ) نه نه! جڏھن (ساھ) نِڙ گھٽ تي پھچندو.
وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍ
( 27 ) ۽ چيو ويندو ته ڪو، ڦيڻو رکڻ وارو آھي.
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ
( 28 ) ۽ ڀانئيندو ته (ھاڻي روح جي) جُدا ٿيڻ (جو) وقت اچي ويو.
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ
( 29 ) ۽ ھڪ پِني ٻئي پِنيءَ سان وچڙندي.
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ
( 30 ) اُن ڏينھن تنھنجي پالڻھار وٽ ھلڻو آھي.
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ
( 31 ) پوءِ نڪي (الله جي ڪلام کي) سچو ڪيائين ۽ نڪي نماز پڙھيائين.
وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ
( 32 ) پر ڪوڙ ڀانيائين ۽ منھن موڙيائين.
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّىٰ
( 33 ) وري پنھنجي گھر وارن ڏانھن آڪڙجي ھليو.
أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ
( 34 ) توتي خرابي ھجي پوءِ توتي خرابي ھجي.
ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ
( 35 ) وري (ٻيھر چوان ٿو ته) توتي خرابي ھجي.
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًى
( 36 ) ماڻھو (ايئن) ڀانئي ٿو ڇا ته (کيس) بيڪار ڇڏي ڏبو.
أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِيٍّ يُمْنَىٰ
( 37 ) (اھو) منيءَ جو ٽيپو نه ھو ڇا جو (ماءُ جي ڳڀيرڻ ۾) اڇليو ٿي ويو.
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ
( 38 ) وري (رت ۾) دڳ ھو پوءِ الله (اُن کي) بڻايو ۽ اُن کي سئين لڱين ڪيائين.
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَىٰ
( 39 ) پوءِ منيءَ مان ٻه جنسون نَر ۽ مادي بڻايائين.
أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَن يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ
( 40 ) اھو الله ھن (ڳالھ) تي وس وارو نه آھي ڇا جو مُئن کي جياري؟
